مدح و شهادت امام صادق علیه‌السلام
الـسـلام ای حجّـت حـق بر زمـیـن حـضرت صـادق امـام الـمـؤمـنیـن یــا ولــی الله یــا کــهـــف الــوراء فــــانــــیـــا لـلـه ای مــــرد خــــدا مـا خـدا را بـا تـو پــیــدا می کـنیـم دیــده بــا یــاد تو دریـا می کـنــیـم بــا تـو احـیـا شـد قـیــام اهـل بـیت بـا تـو رونـق یـافـت نـام اهـل بیت ای فــقــیــه بــی بــدیــل روزگــار تـیـغ گـفـتـارت شـبـیـه ذو الفــقـار هـر کـه در راه شـمـا پــابـنـد شــد خـوش بر احـوالش سـعـادتـمند شد ای گـل زهــرا؛ امـام غـم نـصـیـب ای غـریب بـن غـریب بـن غـریب ای فــــدای تــربــت ویــــران تــو خـاک قـبـرِ بـا زمـیـن یکـسـان تـو زائــر تــو روزهــا شـــد آفــتــاب نیمۀ شب روضه خـوانت ماهـتاب هرکه از خاک مزارت بوسه چـید طـعــم داغـیِ بـیـابـان را چــشـیـد آفــتــابــیُ بــه رنــگ مــغـــربــی آخــریـن مــرد غــریـب یــثــربـی مـن شـنـیـدم خـانـه ات آتــش زدنـد وایِ مـن کــاشانــه ات آتـش زدنـد می زدی نـالـه مـنـم پــور خــلــیـل کـم ببـنـد آتـش به پـای من دخـیـل کس نـدانـد با چه وضـعی آن پـلـید جسم تو از خانه بیرون می کـشـید آمــــدم تــا عـــقــــدۀ دل وا کــنــم بـا تـو آقـا لـحـظـه ای نـجـوا کـنـم درد دل بــا اهــل دل بایــد نــمــود سفرۀ دل پیش صـاحب دل گـشـود خــون جگــر با ادّعـایت کـرده انـد در نـمـاز شـب دعـایت کــرده انـد! ضـربه بر دین با لبـاس دین زدنـد بر امـامت تهـمـت نـنـگـیـن زدنـد ریــزه خـوار سـفــرۀ بـیـگـانـه انـد فـکـر تـسـبـیـح هــزاران دانـه انـد وقت فـتـنه رنگ خـود را بـاخـتـند فرقـه ها در این طریقـت سـاخـتـند زیـر دنـدانهـای هـر دنـیـا پـرسـت درهــم و دیــنـار مـزّه کـرده اسـت مـصـلـحت انـدیـشـی آخـر تـا کـجا دشـمـنـی بـا خـط رهـبـر تـا کــجـا بشنـود هر کس که باشد اهل خیـر آن تـبـاهــی هـای فــرزنـد زبــیـر ای که بـر حـفـظ ولایت عـاشـقـیـد جـمـلـه شــاگـرد امــام صــادقــیـد حوزه های علمیه چون سنگر است شاخص دین گفته های رهبر است بــر حـذر بـاشـیـد فــرزنــدان دین جــان مــولایـم امـیـر الـمـومـنـیـن وای اگــر دستــان دشمــن واشــود خـواب بـاشـیـم و عـلـی تنـهـا شود صبح پیچد این خـبر در شـهـرمان بـسـتـه شد دسـتِ ولـیِ شـیـعــیـان این ردای دلــبــری زیـبـنـده اسـت بر کـسی که بـر ولایت بنده است |